‘Continuïteit belangrijker dan veel winst’

Interview met de Subsidieadviseur van het Jaar 2012

Auteur: Robin Kerkhof

Tijdens het Elsevier Subsidiecongres op 12 april 2012 werd Louis Ouwerkerk uitgeroepen tot Subsidieadviseur van het Jaar 2012. Een goede aanleiding om de nestor van het subsidievak enkele vragen te stellen over zijn lange carrière en hoe hij in het leven staat.

Louis Ouwerkerk

Het begin

In de jaren zeventig studeerde Louis Ouwerkerk psychologie in Leiden. Hij studeerde af in 1978.  In de jaren zeventig voerde hij veel actie voor werkgelegenheid. Hij was toen actief lid van de CPN. Als hij terugkijkt, dan kan hij zich nog steeds vinden in de sociale bewogenheid van die partij, maar hij is het niet langer eens met de communistische dogma’s. Tegenwoordig heeft hij een groot wantrouwen tegen welk dogma dan ook, van links of van rechts.

In de jaren tachtig kreeg de sociale bewogenheid van Louis een andere vorm. Als opbouwwerker initieerde hij werkgelegenheidsprojecten met Molukse en Nederlandse werkzoekenden: o.a. bij een drukkerij, een confectieatelier en een tuinbouwbedrijf. Dit werk bestond uit brainstormen, plannen maken, samenwerking zoeken én subsidie aanvragen bij gemeente, provincie en het ministerie van Sociale Zaken.

Hij deed dit werk tot hij in 1987 voor zichzelf begon. Hij was liever bij een vakbond aan de slag gegaan, maar met zijn CPN-verleden kreeg hij daar geen kans. Omdat hij zich niet door een werkgever wilde laten leiden, was hij toen zijn eigen bedrijf Raad en Daad gestart.

Raad en Daad

Vanaf het begin richtte Louis zich met Raad en Daad op subsidieadvies aan bedrijven. Hij deed hiermee zeer bewust afstand van zijn oude werkveld omdat hij ‘geen geld wilde verdienen over de ruggen van werklozen'. Het bleek een hele cultuuromslag. Er ging een heel nieuwe wereld voor hem open waarin bedrijfseconomische overwegingen belangrijker waren dan idealisme.

Binnen een half jaar nam hij iemand in dienst voor de administratie. Daarnaast maakte hij in deze begintijd gebruik van een freelancer voor de ESF-aanvragen. In de jaren hierna groeide Raad en Daad op een bijna natuurlijke wijze. ‘Altijd met eigen geld,’ zegt Louis, ‘Ik heb nooit een cent geleend.’

Inmiddels werken er elf mensen voor Raad en Daad: vijf adviseurs, twee subcontractors, één office manager, een facility manager, één stagiair en één freelancer. In zijn bedrijfsvoering is voor Louis continuïteit belangrijker dan veel winst maken. Hij is er trots op dat hij nooit iemand heeft hoeven ontslaan.

De meeste medewerkers zijn in hun studententijd als stagiair bij het bedrijf begonnen. Daarna afstuderen bij Raad en Daad om ten slotte als adviseur bij het bedrijf in dienst te treden. Op de vraag waarom hij altijd jonge mensen in dienst neemt, ontkent Louis dat dit iets met idealisme te maken heeft. Hij zegt dat er twee redenen zijn: jonge mensen zijn goedkoper en hij werkt graag met jonge mensen. Werken met jonge mensen houdt hem scherp en bij de tijd.

Als voorbeeld noemt hij een nieuw stukje software dat hij samen met zijn medewerkers heeft ontwikkeld. Het is een administratietool voor de gecombineerde aanvraag van de RDA en de WBSO. Tot zover hij weet, is Raad en Daad het eerste bedrijf dat zo’n tool op de markt brengt.

NVAS

Naast het werk voor zijn eigen bedrijf, deed Louis Ouwerkerk twaalf jaar lang bestuurswerk voor de NVAS. Hij was bestuurslid van deze vereniging voor subsidieadviseurs van 1993 tot 2005. Hij kwam in het bestuur terecht toen het oude bestuur de vereniging in 1993 wilde opheffen. Jarenlang deed hij het verenigingswerk met veel plezier tot in 2005 een nieuw, ambitieus bestuur opstond dat het stokje wilde overnemen.

Toen in 2011 dit bestuur de vereniging wilde opheffen, was dit voor Louis alsof de geschiedenis zich herhaalde. Louis is erg blij dat er toch weer een nieuw bestuur is opgestaan, waardoor de vereniging kan blijven bestaan. Hij heeft geen ambitie om plaats te nemen in het bestuur, maar hij heeft zich wel bereid verklaard om de nieuwe bestuursleden bij te staan ‘met raad en daad’. Hij zegt dit met een vette knipoog gezien de naam van zijn bedrijf.

De doelstellingen van het nieuwe bestuur lijken veel op de doelstellingen uit de tijd dat hij zelf bestuurslid was. In zijn tijd wilde de NVAS een ontmoetingsplaats zijn voor subsidieadviseurs. Daarnaast richtte de vereniging zich op kennisdeling en kwaliteitsbevordering, o.a. door middel van scholing.

Louis herinnert zich de ledenvergaderingen van vroeger. Dat waren lange dagen die bestonden uit een kort vergaderdeel gevolgd door een inhoudelijk deel met een interessante spreker en/of een bezoek aan een interessante instelling of bedrijf. Vaak ging hij dan na afloop met enkele NVAS-leden ergens wat eten en drinken. Voor Louis voelde de NVAS toen ook een beetje als een vriendenclub. Hij hoopt dat deze tijd nu terugkeert.

Toekomst

Louis Ouwerkerk is één jaar verwijderd van de gepensioneerde leeftijd, maar hij denkt er niet over om te stoppen. Hij wil het wel rustiger aan gaan doen door zich minder te bemoeien met de dagelijkse gang van zaken bij Raad en Daad en zich te focussen op de zaken die hij leuk vind. Dat zijn o.a. het bezoeken van nieuwe klanten en zijn kennis en ervaring delen met zijn medewerkers.

Uiteindelijk geeft hij ook zelf toe: Louis Ouwerkerk is de nestor van het subsidievak.